The work-life balance in Hong Kong

Hoi lieve vrienden en familie,

Terwijl bij jullie de eerste temperaturen onder nul al gemeten zijn, trek ik hier nog zo vaak mogelijk mijn korte broek aan (het is nog maar net warm genoeg, maar ik probeer stug vol te houden). De chinezen daarentegen kijken ons ‘toeristen’ maar vreemd aan, vooral omdat het hier in de zomer zo’n 20 graden warmer is, vinden ze het echt koud nu. Maar ook omdat Aziaten een bleke huid zien als schoonheidsideaal (volgens mijn zusje pas ik hier dus goed tussen de Chinezen), bedekken ze zich zelf van onder tot boven met kleding. Er worden hier zelfs paraplu’s met UV filters verkocht en die worden dan gebruikt tegen de zon. Heel apart gezicht om op een zonnige warme dag de halve bevolking met een paraplu te zien lopen. Door het gebrek aan zonlicht zien de chinezen er altijd ongezond bleek uit, maar aan de andere kant veroudert hun huid minder snel waardoor je dus eigenlijk nooit kan zeggen hoe oud een Chinees precies is (ook een regelrechte belediging om dat te vragen!). In het lab heb ik nooit een korte broek aan want daar staat de airco zou koud dat ik eerder mijn jas binnen aan doe dan buiten (daarnaast is het natuurlijk ook niet prettig in verband met loslopende hamsters).

Als je hier een beetje mee wilt praten met de Hong Kong chinezen moet je sowieso de term ‘work-life balance’ kennen. Die balance is hier duidelijk doorgeslagen naar work want veel Chinezen werken van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat en ook nog eens op zaterdag. Vooral degene die werken in de wereld van ‘finance’ beginnen rond een uurtje of 8 en gaan tot 9u door. Ik vraag mij af hoe productief zo’n werkdag dan is en of de mensen wel echt gelukkig zijn. Want als ik aan een random chinees vraag wat diegene in het weekend doet, is het antwoord vaak: working and sleeping. En dat terwijl er zo veel te doen is in Hong Kong! Mijn labmatties pakken het heel anders aan. Zij werken ook vaak tot laat maar vinden dan ook dat ze laat mogen beginnen. Als ik ’s ochtends in het lab aankom (en ik ben al niet zo’n vroege vogel), moet ik serieus de lichten aan doen want de meeste komen pas tussen 10 en 11 uur aanzetten. Nou dan heb ik alweer zin in lunch! Van de week raakte ik aan de praat met een Hong Kongs meisje dat 4 jaar in Amerika heeft gestudeerd. Ze moest terug naar Hong Kong omdat haar vader was overleden en ze haar moeder niet alleen kon laten. Ze vertelde me hoe erg ze het vond om terug zijn omdat haar klasgenoten hier zo anders zijn dan in het Westen en dat de competitie en sociale druk tussen studenten zo groot is. Het is echt schrijdend om te horen dat veel Hong Kongse kindjes op hun tweede al naar ‘interviews’ moeten om toe gelaten te worden op een goede peuterschool waar ze dan al (!) kantonees, manderijn en engels moeten leren. Als de kinderen ouder worden, moeten ze vaak goeie cijfers halen op school, een muziekinstrument bespelen, een sport beoefenen en veel vriendjes hebben. Gevolg is dat het gros van de Hong Kong chinezen alles moet kunnen en dus eigenlijk nergens heel sterk in zijn. Zelfs Unicef bemoeit zich met dit probleem door middel van het verspreiden van posters waarop staat dat een kind gemiddeld één uur per dag moet spelen (volgens mij deed ik niets anders dan spelen tot mijn vijfde).

Mijn eigen work-life balance slaat daarentegen behoorlijk door naar life. Ondanks dat mijn stage nog niet is wat ik ervan verwachtte, vind ik het wel super gaaf om in Hong kong te zijn. Ik had niet verwacht dat ik het al zo snel zou zeggen, maar wat is het leuk om in een grote stad te wonen! Je kunt hier alles doen wat je wilt en er zijn in de stad ook zoveel internationale mensen. Zo heb ik me deze week samen met Lucia bij de internationale expad vrouwen gevoegd. Heel bijzonder dat zij de wereld over reizen om bij hun grote liefde te zijn en vaak ook nog jong moeten trouwen voor een werkvisum. Iedere woensdag is het Ladies Night in Wan Chai (stadsgedeelte in Hong Kong) wat betekent dat er in de meeste kroegen gratis drank voor vrouwen te verkrijgen is. Nou dan verwacht je dat de complete vrouwelijk populatie uit Hong Kong is uitgerukt om een vent aan de haak te slaan, maar ik heb geen Chinese gezien. Alcohol maakt geen deel uit van de Chinese cultuur waardoor je niet het gevoel hebt dat je in China bent als je op een doordeweekse woensdag in een bar in Wan Chai staat. Gelukkig waren de expad vrouwen wel in voor een vodka-sprite (enige drank dat gratis was) dus was het even alsof ik een avondje in Nederland aan het stappen was. Best gek dat ik hierheen ging met het idee om geen Nederlanders op te zoeken maar het nu echt heel fijn vind om met een landgenoot of andere Westerling te praten.

Het weekend zat weer vol met leuke dingen. Hiken, terrasje pakken (typisch Westers, opnieuw geen Chinees gezien), lekker eten , film festival bezocht, langste outdoor roltrappen van de wereld op geweest en heel veel kerstlichtjes bekeken. Gisterenavond nog even over een alles-is-hier-spot-goedkoop-en-super-nep-markt gelopen waar het me zelfs gelukt is 50% af te dingen, want zo zei de verkoopster: ‘rain, no people, no money’ (ja het regent hier ook weleens maar nooit voor lang natuurlijk).

Als laatste om jullie een beetje jaloers te maken.. Lucia en ik vieren kerst op het strand, want we gaan acht dagen naar Singapore en Maleisie! Hoe vet is dat?!

Groetjes vanuit een heftig versierd met kerstslingers Hong kong!

Veel liefs,
Savanne