Het 'echte' China
Door: Savanne
Blijf op de hoogte en volg Savanne
02 Mei 2014 | China, Peking
Lieve vrienden en familie,
De rondreis begon in Shenzhen, net over de Chinese grens bij Hong Kong. Gelukkig was ik daar al weleens geweest en was de uitdaging om met 6 maanden bagage tussen honderden chinezen de juiste trein te vinden, niet zo groot. Na twintig minuten reed de trein stad uit en het platteland in. Best fijn om na een half jaar in een miljoenen stad geleefd te hebben, nu alleen maar dorpjes en landbouw te zien. En eindelijk de rijstvelden gespot, wat een prachtig uitzicht!
Woensdagmiddag kwam ik aan in Xiamen op een gigantisch groot treinstation waar Lauran op mij stond te wachten. Ik moest even wennen aan al het Chinees want Engels werd er echt niet gesproken. Gelukkig spreekt Lauran vloeiend Mandarijn, wat het leven behoorlijk meer makkelijk maakt. Op het straat in China is echt vies en al helemaal als je het schone Hong kong gewend bent. Ik moest even twee keer kijkenA toen ik een klein jongentje met een gat in zijn broek op straat zag poepen en toen vervolgens zijn zusje moest plassen, snapte ik het nut van zo’n gat in je broek wel. Chinezen aarzelen niet om afval op straat te gooien. Ze beweren zelf dat ze dit doen zodat de arme mensen de straat kunnen schoonmaken en daarmee geld verdienen. Xiamen heeft 2 miljoen inwoners en wordt dus gezien als een kleinere provinciale stad. Een beetje het Zwolle van Nederland maar dan anders. Sarah, vriendin van Lauran die woont in Xiamen, heeft ons de stad laten zien, lokale gerechten laten proeven en ons het nachtleven laten zien. Lauran en ik zijn ook nog samen in een SPA geweest, heel luxe en heel chill. Om het een beetje chinees te houden, dachten we dat het leuk was om een massage behandeling te doen. Ik wilde weleens van die hotstones proberen en na een kleine discussie in het chinees, dachten we dat het Cupping heette. Ik mocht eerst en ik zal nooit Laurans gezicht vergeten toen ze begonnen. Met een fakkel werd een glazen bol verwarmd en meteen op de huid neergezet waardoor de huid onder de bol vacuum trok. Zo werden er dan een stuk of 12 bollen op je rug gezet en die werden er na 8 min weer afgehaald. Het zal vast wel een of andere heilzame werking hebben maar op dit moment heb ik het gevoel dat we ons vrijwillig hebben laten verminken, want de rode plekken zijn nog steeds niet weggetrokken! Dit was natuurlijk niet het enige misverstand dat we hebben ondervonden, zo hadden we een kamer met doorkijkdouche, begonnen er constructiewerkzaamheden om 7u ipv 08.30u en kun je zonder paspoort de trein niet in. Een ander gek dingetje in het ‘echte’ China, is dat Chinezen je aanstaren en heel hard ‘HELLO’ roepen. Beetje awkward..
Vervolgens was Chengdu aan de beurt, een stad met 4,5 miljoen inwoners en dus vergelijkbaar met Utrecht in Nederland. Chengdu staat bekend als het pandaparadijs en die hebben natuurlijk ook bezocht in het Giant Panda Breeding and Research Centre. Panda’s zijn super schattig maar echt zo lui als het achtereind van een varken.. Wat mij vooral opviel aan Chengdu was het verkeer, echt alles is toegestaan op de autowegen in China. Links en rechts inhalen, aan een stuk door toeteren, afsnijden, door rood rijden, zonder licht, je kan het zo gek niet bedenken. Om de chaos een beetje te ontvluchten zijn we twee dagen de stad uit geweest. De eerste dag naar een dorpje dat gebouwd is 600 na Christus en nog steeds in goede staat verkeerd. De tweede dag naar een groot irrigatieproject en naar de heilige berg van het Taoïsme (soort Boeddhisme zonder Buddha’s en vooral bekend van het Ying & Yang symbool). Beide dagen waren heel indrukwekkend, ik heb in mijn leven nog niet zo veel UNESCO werelderfgoed bij elkaar gezien.
Absolute hoogtepunt van deze reis was zeker Beijing. Beijing is de hoofdstad van China en verglijkbaar met Den Haag omdat hier de politieke regering van China is gevestigd. China wordt geregeerd door de Communistische Partij van China en daar merk je eigenlijk als toerist niet zoveel van behalve dan dat je een visum aan moet vragen, overal security checks zijn en dat wanneer je met de trein reist, je paspoort wordt ingevoerd in het systeem. Maar dan is er in Beijing het Plein van de Hemelse Vrede, een van de grootste stadspleinen ter wereld en aangelegd door de communistische leider Mao Zedong. Dit plein wordt gezien als het communistisch hart van China met overal rode vlaggen, Mao’s levensgrote portret dat over het plein uitkijkt, het immens grote parlementsgebouw en het mausoleum waar Mao ligt opgebaard. Het was echt overweldigend om daar tussen alle diehard communisten fans te staan. Ook heel bijzonder was dat we sliepen in een Hutong. Hutongs zijn erg oud en er zijn er niet zoveel meer van over in Beijing. Ze zijn gebouwd voor het ‘gewone volk’ dat buiten de Verborgen Stad woonde. In de Verborgen Stad woonde in de 1500 jaar voor het Communisme de keizer met zijn gevolg (ongeveer 1000 man). Het is een enorm complex met alleen maar pracht en praal. De allerlaatste dag zijn we naar de Chinese Muur geweest. De Muur is 2000 jaar geleden gebouwd en moest over een lengte van 6000 km (!) de vijand tegen houden. Door de jaren heen is veel van de Muur natuurlijk verloren gegaan maar er zijn ook stukken gerestaureerd en opengesteld voor publiek. Je moet dat een beetje als volgt zien, je wordt met een stuk of 3000 Chinezen (het was een nationale feestdag..) op de Muur gedumpt, je maakt een foto en je bent weer weg. Ik was na 5 minuten al chagrijnig van de slome en spugende Chinezen voor me, maar gelukkig vonden we een paadje dat leidde naar een stuk niet gerestaureerd Muur. Echt een hele bijzondere ervaring om over de Chinese Muur te klauteren (er was niet echt een pad) zonder andere toeristen om je heen!
Al met al was deze reis echt onvergetelijk! Natuurlijk vooral omdat Lauran ons met zijn Chinees overal heen bracht want met engels kom je nergens in China. China is en blijft een vreemd land maar toch ook weer zo interessant dat ik niet uitsluit nog eens terug te keren. Maar voor nu is het echt tijd om het Azie avontuur achter me te laten en terwijl ik dit schrijf ben ik alweer op Europese bodem. Over 5 uur ben ik na 6 maanden alweer thuis, alhoewel het voelt alsof ik 3 jaar weg ben geweest, zoveel nieuwe dingen heb ik meegemaakt. Dit is dus echt de laatste blog, nogmaals bedankt voor alle lieve en leuke reactie en hoop jullie allemaal gauw te zien!
Veel liefs,
Savanne
De rondreis begon in Shenzhen, net over de Chinese grens bij Hong Kong. Gelukkig was ik daar al weleens geweest en was de uitdaging om met 6 maanden bagage tussen honderden chinezen de juiste trein te vinden, niet zo groot. Na twintig minuten reed de trein stad uit en het platteland in. Best fijn om na een half jaar in een miljoenen stad geleefd te hebben, nu alleen maar dorpjes en landbouw te zien. En eindelijk de rijstvelden gespot, wat een prachtig uitzicht!
Woensdagmiddag kwam ik aan in Xiamen op een gigantisch groot treinstation waar Lauran op mij stond te wachten. Ik moest even wennen aan al het Chinees want Engels werd er echt niet gesproken. Gelukkig spreekt Lauran vloeiend Mandarijn, wat het leven behoorlijk meer makkelijk maakt. Op het straat in China is echt vies en al helemaal als je het schone Hong kong gewend bent. Ik moest even twee keer kijkenA toen ik een klein jongentje met een gat in zijn broek op straat zag poepen en toen vervolgens zijn zusje moest plassen, snapte ik het nut van zo’n gat in je broek wel. Chinezen aarzelen niet om afval op straat te gooien. Ze beweren zelf dat ze dit doen zodat de arme mensen de straat kunnen schoonmaken en daarmee geld verdienen. Xiamen heeft 2 miljoen inwoners en wordt dus gezien als een kleinere provinciale stad. Een beetje het Zwolle van Nederland maar dan anders. Sarah, vriendin van Lauran die woont in Xiamen, heeft ons de stad laten zien, lokale gerechten laten proeven en ons het nachtleven laten zien. Lauran en ik zijn ook nog samen in een SPA geweest, heel luxe en heel chill. Om het een beetje chinees te houden, dachten we dat het leuk was om een massage behandeling te doen. Ik wilde weleens van die hotstones proberen en na een kleine discussie in het chinees, dachten we dat het Cupping heette. Ik mocht eerst en ik zal nooit Laurans gezicht vergeten toen ze begonnen. Met een fakkel werd een glazen bol verwarmd en meteen op de huid neergezet waardoor de huid onder de bol vacuum trok. Zo werden er dan een stuk of 12 bollen op je rug gezet en die werden er na 8 min weer afgehaald. Het zal vast wel een of andere heilzame werking hebben maar op dit moment heb ik het gevoel dat we ons vrijwillig hebben laten verminken, want de rode plekken zijn nog steeds niet weggetrokken! Dit was natuurlijk niet het enige misverstand dat we hebben ondervonden, zo hadden we een kamer met doorkijkdouche, begonnen er constructiewerkzaamheden om 7u ipv 08.30u en kun je zonder paspoort de trein niet in. Een ander gek dingetje in het ‘echte’ China, is dat Chinezen je aanstaren en heel hard ‘HELLO’ roepen. Beetje awkward..
Vervolgens was Chengdu aan de beurt, een stad met 4,5 miljoen inwoners en dus vergelijkbaar met Utrecht in Nederland. Chengdu staat bekend als het pandaparadijs en die hebben natuurlijk ook bezocht in het Giant Panda Breeding and Research Centre. Panda’s zijn super schattig maar echt zo lui als het achtereind van een varken.. Wat mij vooral opviel aan Chengdu was het verkeer, echt alles is toegestaan op de autowegen in China. Links en rechts inhalen, aan een stuk door toeteren, afsnijden, door rood rijden, zonder licht, je kan het zo gek niet bedenken. Om de chaos een beetje te ontvluchten zijn we twee dagen de stad uit geweest. De eerste dag naar een dorpje dat gebouwd is 600 na Christus en nog steeds in goede staat verkeerd. De tweede dag naar een groot irrigatieproject en naar de heilige berg van het Taoïsme (soort Boeddhisme zonder Buddha’s en vooral bekend van het Ying & Yang symbool). Beide dagen waren heel indrukwekkend, ik heb in mijn leven nog niet zo veel UNESCO werelderfgoed bij elkaar gezien.
Absolute hoogtepunt van deze reis was zeker Beijing. Beijing is de hoofdstad van China en verglijkbaar met Den Haag omdat hier de politieke regering van China is gevestigd. China wordt geregeerd door de Communistische Partij van China en daar merk je eigenlijk als toerist niet zoveel van behalve dan dat je een visum aan moet vragen, overal security checks zijn en dat wanneer je met de trein reist, je paspoort wordt ingevoerd in het systeem. Maar dan is er in Beijing het Plein van de Hemelse Vrede, een van de grootste stadspleinen ter wereld en aangelegd door de communistische leider Mao Zedong. Dit plein wordt gezien als het communistisch hart van China met overal rode vlaggen, Mao’s levensgrote portret dat over het plein uitkijkt, het immens grote parlementsgebouw en het mausoleum waar Mao ligt opgebaard. Het was echt overweldigend om daar tussen alle diehard communisten fans te staan. Ook heel bijzonder was dat we sliepen in een Hutong. Hutongs zijn erg oud en er zijn er niet zoveel meer van over in Beijing. Ze zijn gebouwd voor het ‘gewone volk’ dat buiten de Verborgen Stad woonde. In de Verborgen Stad woonde in de 1500 jaar voor het Communisme de keizer met zijn gevolg (ongeveer 1000 man). Het is een enorm complex met alleen maar pracht en praal. De allerlaatste dag zijn we naar de Chinese Muur geweest. De Muur is 2000 jaar geleden gebouwd en moest over een lengte van 6000 km (!) de vijand tegen houden. Door de jaren heen is veel van de Muur natuurlijk verloren gegaan maar er zijn ook stukken gerestaureerd en opengesteld voor publiek. Je moet dat een beetje als volgt zien, je wordt met een stuk of 3000 Chinezen (het was een nationale feestdag..) op de Muur gedumpt, je maakt een foto en je bent weer weg. Ik was na 5 minuten al chagrijnig van de slome en spugende Chinezen voor me, maar gelukkig vonden we een paadje dat leidde naar een stuk niet gerestaureerd Muur. Echt een hele bijzondere ervaring om over de Chinese Muur te klauteren (er was niet echt een pad) zonder andere toeristen om je heen!
Al met al was deze reis echt onvergetelijk! Natuurlijk vooral omdat Lauran ons met zijn Chinees overal heen bracht want met engels kom je nergens in China. China is en blijft een vreemd land maar toch ook weer zo interessant dat ik niet uitsluit nog eens terug te keren. Maar voor nu is het echt tijd om het Azie avontuur achter me te laten en terwijl ik dit schrijf ben ik alweer op Europese bodem. Over 5 uur ben ik na 6 maanden alweer thuis, alhoewel het voelt alsof ik 3 jaar weg ben geweest, zoveel nieuwe dingen heb ik meegemaakt. Dit is dus echt de laatste blog, nogmaals bedankt voor alle lieve en leuke reactie en hoop jullie allemaal gauw te zien!
Veel liefs,
Savanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
