Een dagje Mainland China

Hoi lieve vrienden en familie,

Wat gaat tijd hard, ik ben alweer een maand in Hong Kong! Om dit te vieren zijn Lucia en ik een dagje in Mainland China geweest. Lucia was voor haar stage in Shenzhen, een stad hier net over grens. Shenzhen is een stad die letterlijk in een paar jaar tijd uit de grond is gestampt. 30 jaar geleden heeft de Chinese overheid deze stad ‘aangewezen’ om groot te worden vanwege de strategische ligging aan de Pearl River Delta en sindsdien is de stad ontwikkeld van een klein vissersdorp tot een snel groeiende economische miljoenenstad (dit kan echt alleen in China). Het aantal inwoners is niet helemaal zeker maar er wordt gesproken over 14 miljoen inwoners. Even voor u statistieken want ik had de kennis niet helemaal paraat: Hong Kong heeft 7 miljoen inwoners in een gebied zo groot als de provincie Utrecht en ter vergelijking met Amsterdam: deze ‘metropool’ heeft minder dan 3 miljoen inwoners. Terwijl de rijke Chinezen de echte merken in Hong Kong komen shoppen, gaat de Jan Modaal van Hong Kong liever voor de neppe merken naar Shenzhen. Echt wat voor ons dus zou je zeggen!

Vol goede moed ging ik op pad en toen ik bij de douane kwam en vroeg aan een Hongkongse medewerker waar ik een visum op kon halen, vertelde die mij: ‘U heeft studentenvisum Hongkong, die rij!’ Oke, geen visum nodig dus. Al gauw kwam ik bij de tweede douane post en na een kwartier in de rij te hebben gestaan: ‘Mevrouw, invullen arriveerformulier’. Oke invullen en weer terug in de rij. ‘Mevrouw, visum eerste verdieping’. Oke wel een visum nodig. Eenmaal aangekomen bij dat kantoor: ‘Mevrouw invullen aanvraagforum’. Omdat ik het meer dan zat was, wilde ik een discussie in het Engels beginnen maar dat was natuurlijk fout gedacht want ik China spreken ze echt geen Engels dus moest ik gewoon terug in de rij en wachten op mijn beurt (en ik dacht nog wel zo dat ze buitenlanders zo leuk vonden in China). Nadat ik mijn visum had gekregen, mijn tas gescand was en ik eindelijk door de douane mocht, was het al duidelijk dat ik echt in China was. Alles stond aangegeven met Chinese tekens en de weg vragen was al helemaal geen optie. ‘No english, no english.’

Gelukkig stond Lucia me aan de andere kant van de grens op te wachten en hebben we een super leuke dag gehad! Als je de opdringerige verkopers kan afschudden, is het winkelen echt geweldig hier. In eerste instantie toch wel duur, maar als je weg loopt komen ze toch achter je aan met: ‘name your price and you get bag’. Dus zo hebben we bijvoorbeeld twee tassen voor 250 yuan gekocht in plaats van de originele prijs van 300 yuan per tas (naar de echtheid moet je natuurlijk niet vragen).

Verder is er een langverwachte droom van Lucia en mij in vervulling gegaan namelijk een oosterse massage! Ook dit was weer hilarisch. We werden naar een kamertje ergens achter in een shopping mall geloodst en na het onderhandelen over de prijs kwamen er twee mannen het kamertje in. Algehele paniek sloeg toe bij Lucia en mij want gemasseerd worden door Chinese mannen zagen we echt niet zitten. Gelukkig konden we duidelijk maken dat we alleen door vrouwen gemasseerd wilden worden en dit was natuurlijk geen probleem. Ik ben er nog steeds niet helemaal over uit of ik het nou genieten of afzien vond. 30 minuten lang werden we echt bewerkt door Chinese handen, ellebogen en knokkels. Ze gingen gewoon boven op ons zitten en als ik dan in de lach schoot werd er nog even extra veel gewicht op mijn schouder gezet. Zo klein en dun maar zoveel kracht. We kwamen totaal gebroken van die tafel af, en die Chineesje vrouwtjes maar zeggen: beautiful skin!

Nu ik in Mainland China ben geweest, besef ik dat de chinezen in Hong Kong geluk hebben met hun woonplaats (en ik dus ook!). Ineens was het Engels van mijn labmatties zo slecht nog niet en zag het lab er heel schoon uit. De Chinezen in Shenzhen hebben dan wel minder last van hoge werkdruk en competitie waardoor ze veel vrolijker zijn en veel meer lijken te genieten van het leven, toch zijn er voor hun lang niet zoveel mogelijkheden als in Hong Kong. Toen we terug waren in Hong Kong, had ik echt het gevoel dat ik naar ‘huis’ ging.

Deze week heeft een Nederlands tintje. Maandag heb ik kruidnoten uitgedeeld in het lab, groot feest natuurlijk! Ze vonden ze heerlijk maar van het gedoe erom heen snapte ze echt geen bal (ik heb het opgegeven toen ze vroegen: ‘something like Thanksgiving?’). Toen ik thuis kwam, lag mijn eerste post voor de deur, inclusief gedicht en chocolade letter van mijn lieve commissiegenootjes! En of dat nog niet genoeg was, kwam dinsdag Sybren langs in Hong Kong. Sybren is een vriend uit Wageningen die zijn stage in Nieuw Zeeland gaat doen en een tussenstop had in HK. Ik had vrij gekregen die dag dus we hebben gezellig de toerist uitgehangen en vooral lekker gegeten. Echt super leuk om iemand uit Nederland te laten zien hoe de chinezen en ik hier leven!

De eerste patient met vogelgriep is hier ontdekt dus grote paniek en er wordt geadviseerd alles te desinfecteren, dus ik ga douchen!

Groetjes vanuit een met mondkapjes bevolkt Hong Kong!
Veel liefs,
Savanne